Schwebefähre en het Wilhelmus

Onder de spoorburg over het Noord- Oostzeekanaal bij Rendsburg hangt één van
de acht in de wereld nog in gebruik zijnde zweefponten (zie foto). Aan lange
staalkabels hangt het veer en brengt voetgangers, fietsers en automobilisten
naar de andere kant van het kanaal. De combinatie van de geklonken spoorbrug
en het zweefveer, gebouwd in 1911 - 1913, is een mooi staaltje bouwkunst.
Toen wij dit alles stonden te bekijken, werd op enig moment door
luidsprekers verkondigt dat een onder Nederlandse vlag varend vrachtschip de
brug ging passeren. Op het moment dat het schip voorbij gleed, schalde het
Wilhelmus uit de luidsprekers. Wat bleek: bij de brug is het zogenaamde
"welcome point" en op het moment dat een schip onder niet Duitse vlag
voorbij vaart, wordt het volkslied van het betreffende land gespeeld. En zo
was Nederland ineens weer heel dichtbij.

Verwaaid in Rendsburg

Is dat erg? Nee. We liggen in Rendsburg in een prima jachthaven en de
binnenstad is op loopafstand. Zoals het er nu naar uitziet zullen we hier
tot zondag blijven. De komende dagen waait het in de Elbemonding noordwest 4
tot 6 Bft en het heeft dus geen enkele zin door te varen naar Cuxhaven,
immers daar kom je met goed fatsoen niet weg. Recht tegen de wind in en
stroom tegen wind geeft een zeer ruwe zee. Daarbij is het aanstaande zondag
springtij en stroomt het dus extra hard. Maar vervelen zullen wij ons niet.
Met het station op loopafstand is de trein naar Hamburg of Flensburg zo
gepakt. Ook ligt er nog een stapel boeken en een aantal speelfilms te
wachten.

Vandaag was een dag met twee gezichten. Vanmorgen voeren wij bij ruim 30
graden het Noord-Oostzeekanaal in (zie foto). Met amper een zuchtje wind
maakte dit een erg warme tocht. Tegen het eind van de middag kwam sloeg het
weer om. De wind trok aan, het betrok en even later viel een heerlijk
verkoelende bui. Vervolgens alle luiken open gezet om het binnen ook
draaglijk te maken en straks lekker te kunnen slapen.

Laboe

Wij hebben een hele mooie dag in Laboe doorgebracht. Laboe is een klei
badplaatsje aan de Kielerfjord met alle ingrediënten die daarbij horen.
Juist omdat het kleinschalig is, er geen hoogbouw is en alles prachtig wordt
onderhouden, is het mooi. Morgen gaan we naar Rendsburg, want zoals het er
nu naar uitziet, zullen wij zondag vanuit Cuxhaven terug naar Nederland
varen. Er lijkt dan een mooi weergaatje te komen om zonder "op je kop te
staan" de Elbemonding uit te komen. We zullen zien.

varende museumschepen

Hadden wij in 2004 na afloop van de Kielerwoche de onder Russische vlag
varende viermaster Kruzenstern al eens gezien, nu kruiste het schip weer ons
pad, zij het dit maal op een hele grote afstand. Maar het blijft een mooi
gezicht. Dit schip is in 1926 in Duitsland gebouwd en na afloop van WO II
als onderdeel van genoegdoening aan de toenmalige USSR overgedragen. Dat de
Kielerwoche - naast dat het een groot zeilevenement is - meer bijzondere
schepen trekt, bleek toen wij de Kielerfjord invoeren. Het nog grootste
varende museumvrachtschip Cap San Diego - ook in Duitsland gebouwd - kwam
ons tegemoet (zie foto). Toen het schip naast ons voer werd de scheepshoorn
gebruikt, horen en zien verging je. Wij liggen nu afgemeerd in Laboe en
zullen daar waarschijnlijk nog een dag blijven liggen. Maar eerst gaan wij
nu naar de tapasbar waar ik op de heenweg met John en Martie gegeten heb.
Het was toen erg goed en dat wil Karin ook proeven. Maar naast het feit dat
je er lekker kunt eten heb je ook een magnifiek uitzicht over de
Kielerfjord. Een vakantiegevoel optima forma!

Grijs en nauwelijks wind

Niets anders kan gezegd worden over vandaag. Wij zijn van Klintholm naar
Heilingenhafen gevaren: 11 uur motoren onder een egaal grauw wolkendek.
Nadat wij aangekomen waren begon de bewolking op te lossen en nu zitten wij
in de kuip van de boot in de avondzon. Heerlijk! Om je heen slechts het
geluid van krijsende meeuwen, klapwiekende ganzen en tientallen tsjilpende
boerenzwaluwen. In zo'n omgeving kun je het lang volhouden. Tegelijkertijd
wordt het weer langzaam uitkijken om met een goed weergaatje door de Duitse
Bocht terug naar Nederland te zeilen. Wanneer we dat doen weten we nu nog
niet. Op zo'n grauwe dag maak je geen foto's en daarom maar een foto van
gisteren bijgevoegd. De klippen waren echt mooi.

994 traptreden en 18 kilometer

Als je dat gelopen hebt, dan heb je een aantal fraaie plekken aan de
oostzijde van Møn gezien. 497 treden dalen en je staat op het strand en kijk
je omhoog tegen ruim 100 meter hoge krijtrotsen. Gisteren hebben wij daar al
iets over geschreven. Als je zo van onder naar boven kijkt dan is het echt
indrukwekkend. Vervolgens weer 497 treden omhoog om door het bos dat op de
kliffen staat naar Lisesund Park te lopen.

Dit park (zie foto) met een "slot" is aan het eind van de 18e eeuw door een
landheer als een cadeautje voor zijn echtgenote aangelegd. De man moet echt
heel veel van zijn vrouw hebben gehouden, want met veel aandacht zijn grote
gazons, waterpartijen en bomen bij elkaar gebracht om zo een mooi geheel met
elkaar te vormen. De tegenstelling tussen de echte en aangelegde natuur was
meer dan de moeite waard.

Dreigende luchten en kliffen

Vanmorgen zijn we om 07.00 uur vertrokken uit Rødvig naar Klintholm op het
eiland Møn. Halve wind zeilend ging het met een lekker vaartje. Zou het wel
gaan regenen of zou het niet gaan regenen, dat was de vraag met alle
dreigende luchten die over ons heen trokken. Toch het pak maar aangedaan en
dat bleek geen overbodige luxe. Niet dat het hard naar beneden kwam, maar
nat werd je er wel van. En door een enkel gaatje in het wolkendek scheen de
zon.

De oostpunt van Møn bestaat geheel uit krijtrotsen met een hoogte tot
ongeveer 140 meter. Je kunt er betrekkelijk dicht langs varen en dan is zo´n
recht uit zee opdoemende wand indrukwekkend om te zien. Nu liggen we lekker
beschut in de haven. Het waait stevig door en met enige regelmaat slaat het
water over de strekdam die de haven beschermt. Met de wind door het wand
zullen we vannacht lekker slapen.

Veel wind en regen

Nadat de regen gisteravond en afgelopen nacht al met bakken uit de hemel was
komen vallen, vielen er vandaag weer de nodige stevige buien en waaide het
hard. Kortom we hebben vandaag lekker niets gedaan, nou ja .... een boek
lezen en tussen de buien ook even door de vissershaven gewandeld. Wat opvalt
is dat er over het algemeen met kleine bootjes wordt gevist en soms hele
kleine notendopjes waarbij wij ons dan afvragen, wil je daar de zee mee op?
Het mooiste voorbeeld daarvan zie op de foto. Het stuurhuis - er kan
nauwelijks één man in staan - staat op kratten en is met touwen vastgesjord
aan de reling. Iets voor de scheepsvaartinspectie?

Mooi gezeild

Al kruisend zijn wij vandaag in Rodvig aangekomen, een plaatsje aan de zuidkust van Seeland. Waren de voorspelling voor vandaag windkracht 4, zo werd het op enig moment 6 Bft. Een knobbelig zeetje en scherp aan de wind zeilend, maakte het noodzakelijk om toch een rif te steken. Dat gaf wat rust aan boord. Onderweg vloog de bestekbak door de boot omdat een palletje tijdens het onder helling varen afbrak. Karin heeft alles weer bijeen geraapt en vervolgens alles maar onder het dekbed gelegd, daar kon het bestek geen kant meer op. Na afgemeerd te hebben, smaakte de moot gerookte zalm en ingelegde haringfilets ons prima! Morgen blijven wij een dag liggen.

Mutsen en petten

Ik sta op wacht ......................... bij het woonpaleis Amaliënborg van
Koningin Margrethe. Elke dag vindt om 12.00 uur de wisseling van de wacht
plaats. Omdat vandaag Margrethe niet thuis was, gebeurde het zonder trommels
en fluiten. Een leuk toch wel min of meer folkloristische happening waar
vele honderden toeristen - wij ook - zich mee laten vermaken. Je moet er
overigens niet aan denken dat je op een warme zomerdag in zo'n tenue met
berenmuts op je hoofd de "wacht" moet houden.

Ook waren we getuige van het afmeren van de Russische viermaster Sedov. Dit 115
meter lange zeilschip werd door twee havenslepers op haar plekje neergelegd.
Aan boord langs de reling stond een heel stel jonge kadetten met van die
veel te grote Russische legerpetten op hun jonge hoofdjes. Meer pet dan
hoofd!

Hoedje van, hoedje van.........

.......alles behalve papier. Deze kroon - gemaakt in 1596 - sierde het
hoofd van Koning Christian IV. Veel meer daarvan hebben wij vandaag gezien
in slot Rosenborg. Dit op zich niet grote kasteel laat zien hoe de diverse
koningen hebben gewoond. Daar mag je één conclusie aan verbinden; heel veel
pracht en praal. Er moet ook voor die tijd heel veel geld gespendeerd zijn
aan meubels, klokken, wandkleden, schilderijen, sieraden, etc, etc.

En wat doe je verder in Kopenhagen? Lopen totdat je een ons weegt, je staan
te verlekkeren in de flagstore van B&O en een zomerjasje kopen. En ja
Yvonne, Bodum heeft in het Magasin du Nord een prominente plek. Morgen
breien wij er nog een dagje Kopenhagen aan vast.

Platte voeten en mooi glas

Tegenover het buiten van ene Frederik uit 17?? bevindt zich onder de grond
het Cisternerne - museum van moderne glaskunst. Na een wandeling van ruim
een uur daalden we de gewelven van dit museum in. Je komt in een bijzondere
ruimte met koven en pilaren, waar het water langs de wanden op de grond
druipt. In die entourage is de kunst opgesteld. Naast glaskunst was er nu
ook een tentoonstelling van sculpturen. Pleasant Death zie je op de foto.
Het was de wandeling meer dan waard om dit niet alledaagse museum met z'n
inhoud te bezichtigen.

Na in de binnenstad lekker te hebben geluncht hebben we de Rundetaarn
bezocht. Een bouwwerk uit de eerste helft van de zeventiende eeuw waar je
middels een spiraalgang, die ruim 7 keer om een holle middenkern draait,
uitkomt op een platform waar je een mooi uitzicht over Kopenhagen hebt. Met
name de spiraalgang is - zo schrijft de voorlichtingsfolder - uniek in
Europa (zie foto's in fotoboek). Verder nog lekker door de stad gewandeld om
vervolgens aan het eind van de middag met "platte" voeten weer aan boord te
stappen. Vanavond een lekkere fles witte wijn en dan sluiten wij op die
manier weer een mooie dag af.

Kopenhagen

Van de Zweedse zuidkust zijn wij naar Kopenhagen gevaren, de tweede
hoofdstad die wij op onze reis aandoen. Wij hebben een ligplek gevonden in
de Christianshaven, een haven die te vergelijken valt met een Amsterdamse
gracht. Weer een bijzondere ligplek. Om je heen oude pakhuizen en
monumentale panden en op een kwartiertje lopen van het bruisende centrum van
deze stad. Want zo kan je het centrum van Kopenhagen wel noemen, heel veel
mensen, veel terrasjes en overal straatmuziekkanten. Naast oude panden tref
je ook moderne architectuur in de stad aan. Een voorbeeld daarvan zagen wij
bij het binnenvaren van de stad: het nieuwe Opera Huis (zie foto). De
komende dagen zullen wij ons wederom niet vervelen, deze stad heeft veel te
bieden.

Wassen, knippen, scheren en poetsen

Wij hebben Trelleborg gelaten voor wat het is en de dag doorgebracht in de
haven met .......... wassen, knippen, scheren en poetsen. Wij en de boot
zijn weer Spic and Span. Allemaal dingen die op z'n tijd noodzakelijk zijn.
De voorspelde windkracht 7 hebben we niet gehad maar een dikke 6 was het wel
en daarmee bleef het in de haven heel erg rustig. Geen bewegingen van in- en
uitvarende boten, wel mensen richting de wasmachine. Op veel plekken
gebeurde hetzelfde als bij ons. Straks nog een filmpje kijken en zoals het
er nu naar uitziet morgen weer verder.

Shippinglane

Tijdens onze vakantie zijn wij al diverse keren zogenaamde shippinglanes
gepasseerd. Shippinglanes zijn te vergelijken met snelwegen op het land en
worden vooral bevaren door de grotere vracht- en passagierschepen. Vandaag
hebben we de shippinglane tussen Bornholm en de zuidkust van Zweden
gekruist; een druk bevaren lane voor alle schepen van en naar de oostkust
van Zweden, Finland, de Baltische staten en Rusland. Zo passeerde ons
vandaag op ongeveer anderhalve mijl deze ferry van ruim 200 meter lengte. Op
veel grotere afstand hebben wij ook tankers van ruim 300 meter voorbij zien
gaan. Wij vinden het telkens weer imposant om "tussen" deze schepen te
varen. Je voelt je dan in je "tupperwarebootje" heel klein.

Vandaag eindigde de tocht in Gislövsläge, een jachthaven ongeveer 3 mijl ten
oosten van Trelleborg. Daar blijven wij in ieder geval morgen liggen, want
er is een near gale warning afgegeven. Morgen waait er een volle windkracht
7 vanuit het westen - zuidwesten. Lekker een dag niets doen of met de bus
naar Trelleborg. Wij zien het wel hoe de dag morgen gaat verlopen.

Oud en nieuw

Op deze wijze kunnen wij heel kort over deze dag zijn, maar daarmee doen we
de dag geen recht. Tijdens onze fietstocht van vandaag (ong. 30 km heuvel op
en heuvel af) hebben wij het museum voor moderne kunst van Bornholm bezocht.
Het museum ligt heel fraai aan de oostkust van het eiland en is een mooi
staaltje van moderne architectuur (zie foto). Naast het feit dat het
omhulsel mooi was, is de collectie van dit museum ook zeer de moeite waard.
Moderne kunst van kunstenaars die allemaal hun oorsprong op Bormholm hebben
of op Bornholm hebben gewerkt, variërend van schilderijen, glas tot
keramiek.

Na kort door Allinge te hebben gewandeld zijn wij naar Olsker gefietst om
één van de voor Bornholm typerende ronde kerken te bezichtigen. De oorsprong
van deze kerk gaat terug tot de 12 eeuw en toen had de kerk een
dubbelfunctie. Naast godshuis was het ook een fort, waar de bevolking zich
op de eerste verdieping kon terugtrekken in tijden van gevaar. Het was zo
ontworpen dat de toegang tot de vluchtplaats door slechts één man kon worden
verdedigd. Het trapje en deurtje naar de vluchtetage zijn zo smal en klein,
dat er niet meer dan één man tegelijk omhoog zou kunnen. Daarnaast moest je
met je linker voet beginnen de trap te bestijgen om vervolgens halverwege te
worden gedwongen van ritme te wisselen, waardoor je stil komt te staan. Een
goed moment voor de verdediger om de aanvaller een pijl of kogel door de
borst te jagen. In latere jaren is een puntdak op de kerk geplaatst (zie
foto's in fotoalbum). Nu ademt de kerk een aparte sfeer uit vanwege de ronde
vorm.

En zo stond de dag in het teken van oud en nieuw. Morgen hijsen we de zeilen
weer en varen we naar de zuidkust van Zweden.

Bornholm

Wij hebben fietsen gehuurd en zijn vandaag naar Svaneke gefietst; een tocht
van ongeveer 15 kilometer die ons met prima fietsweer door heuvelachtig
landschap voerde. Zuid Limburg, maar dan wel met zicht op de Oostzee, want
ook hier kom je veel vakwerkhuizen tegen. Svaneke is net als Gudhjem een
pittoresk dorp dat geheel leeft van de toeristen. Echter het is er niet plat
gelopen. In één van de vele winkeltjes waar kunsternaars hun waar slijten,
is een mooi stuk keramiek aan onze vingers blijven kleven. Zo hebben we weer
iets om thuis met veel plezier te bekijken en aan dit mooie eiland te
denken. Morgen gaan we de andere kant op, richting Allinge. Dat zal
ongetwijfeld weer een mooie dag worden

Tips uit Gorkum

Vandaag zijn wij van Kristianopel naar Bornholm gevaren. Onderweg hebben we
besloten niet naar Allinge maar naar Gudhjem te gaan omdat deze plaats in de
boeken veel beter werd beschreven. Wij hoefden de koers slechts een paar
graden naar het zuiden te verleggen, dus dat was makkelijk. Alhoewel we
Allinge (nog) niet hebben gezien, denken wij geen spijt van onze keuze te
hebben. Gudhjem is een klein schilderachtig dorpje met een leuke haven (zie foto). Je
ligt in een geheel ommuurde havenkom die je tegen wind uit alle richtingen
een beschermd gevoel geeft. Gaat het echt te keer, dan wordt de "deur" van
de havenkom gesloten.

Toen wij vanavond de email openden, hadden wij antwoord uit Gorkum. Vrienden
van ons hebben op Bornholm gewoond en zij hebben ons een mail gestuurd met
allerlei tips om de komende dagen door te brengen. Daar gaan we zeker
gebruik van maken.

Vakantie 2004

In 2004 hebben wij onze eerste tocht naar de Oostzee gemaakt. De eerste tien
dagen van die vakantie zijn we gelijk opgevaren met twee andere stellen. Met
één daarvan - Luuk en Ina - hebben we nog regelatig contact. Het andere stel
- Ruud en Jenny - hadden wij sindsdien niet meer gezien. Tot vandaag, want
nadat wij in Kristianopel hadden aangelegd waren zij zo'n beetje de eerste
mensen waar we tegen aan liepen. Hoe klein kan de wereld zijn? Dat werd een
gezellige middag in de kuip waar oude verhalen naar boven kwamen.

Kristianopel is een klein plaatsje aan de Zweedse zuid-oost kust. In
vroegere jaren één van de eerste vestingen, maar allerlei oorlogen en
plunderingen hebben daar weinig van overgelaten. De inwoners hebben wat met
tuinieren, want we hebben verschillende goed verzorgde tuinen gezien. Morgen
wordt weer een lange dag. Dan varen we naar Allinge dat op Bornholm ligt.
Daar blijven we een aantal dagen en we gaan dan dit Deense eiland verkennen.

Hé, geen foto

Ja dat klopt, maar het was vandaag nou ook niet echt een dag om mooie plaatjes te schieten. Na ongeveer 75 mijl zijn wij op Oland in Borgholm beland. Omdat het veel zonne-uren heeft en het er zo weinig regent wordt dit eiland ook wel het Mallorca van het noorden genoemd. Nou mooi niet, want wat hadden wij……… ja regen! Goed we zullen het wel niet getroffen hebben. Wat ons vandaag weer opvalt is dat het nog zo ontzettend rustig is. Loop je in Borgholm – het toeristisch centrum van Oland – rond 18.00 uur door de hoofdstraat dan heb je een groot kaliber kanon nodig om iemand te kunnen raken. En dat in het Pinksterweekend, waar je in Nederland in de havenplaatsen over de koppen kunt lopen. Dat het seizoen nog niet is begonnen blijkt bijvoorbeeld ook uit de openingstijden van het havenkantoor. Tot en met 2^e Pinksterdag open van 10.00 uur tot 16.00 uur. Pas vanaf volgende week kun je tot 19.00 uur terecht. Dat alles is natuurlijk geen probleem want in het nabij gelegen hotel mag je je liggeld betalen en in de haven heb je keuze uit vele ligplekken.

Gotland, het eiland van de honderd kerken

Dat Gotland ook wel op deze manier wordt getypeerd, verbaast ons niks.
Vandaag hebben we een auto gehuurd en zijn het eiland kris kras overgereden.
Op die tocht zijn wij niet alle kerken tegen gekomen, maar we hebben er heel
veel gezien. In één van deze kerken waren de muren met wandschilderingen
versierd en daarvan op de foto een voorbeeld. Waar de Vikingen hun
rijkdommen begroeven, bouwden de middeleeuwse handelaren van hun verdiende
geld kerken. Er staan op Gotland 96 stenen kerken en zo heeft ieder gehucht
(drie of vier huizen) of dorp wel een kerk.

Vlak bij Farosund hebben we een openluchtmuseum bezocht. Dit museum laat het
leven op het platte land van Gotland zien vanaf de 16e eeuw. In twee uur
tijd krijg je een goed idee op welke wijze mensen toen leefden. Het was naar
onze normen behelpen maar inventief was men zeker. Zo werd de bruidssuite
ook gebruikt als mortuarium. Gotland is vooral een groen eiland met veel
natuurgebieden en daar tussen landerijen waar boeren hun koeien en schapen
houden.

Middeleeuws Manhattan

Visby was ooit Zwedens grootste en welvarendste stad en één van de
belangrijkste Hanzesteden in de 12e tot en met de 14e eeuw. Imposante kerken
en een skyline die te typeren moet zijn geweest als een middeleeuws
Manhattan. Daar tref je in deze stad een aantal voorbeelden van terug. Zo
was het Liljehorn-pakhuis in de 13e eeuw het grootste pakhuis van
Noord-Europa (zie foto). Een ander fraai voorbeeld van de welvaart van deze
stad is de enig bewaarde uit de 12e eeuw stammende kathedraal. Een prachtige
kerk, zowel aan de binnen- als aan de buitenkant. Alle overige kerken zijn
vervallen tot ruïnes, die overigens in een enkel geval goed uitgenut worden.
In één van deze ruïnes hebben we 's-middags het vocht op peil gebracht, want
het was vandaag met zo'n 25 graden een warme dag.

Ondanks dat het nu nog voorseizoen is, maakt de stad een zeer levendige
indruk. In de oude binnenstad kan je op bijna elke hoek van de straat een
hapje eten of iets drinken. Er zijn veel kleine winkeltjes en galerieën.
Ondanks het feit dat Visby zonder meer een "toeristentrekker" is, blijft de
stad zijn karakter behouden. Vanavond sluiten we deze mooie dag af in de
kuip met een lekkere fles Italiaanse witte wijn.

Een openluchtmuseum

Dit is de beste typering die wij kunnen geven van de oude binnenstad van
Visby op Gotland. Heel veel historie van deze oude hanzestad is bewaard
gebleven. Een bezoek aan Gotland en deze stad stond op ons verlanglijstje en
vandaag zijn wij er na negen uur varen aangekomen. In ieder geval blijven
wij de komende twee dagen op Gotland. Misschien nog wat langer, want het
eiland heeft veel te bieden.

Omdat we bijtijds in Visby wilden zijn ging om 05.30 uur de wekker af.
Echter heel snel daarna lagen we weer in ons bed want het zat potdicht met
mist. Toen rond 08.00 uur het zicht beter werd hebben we de trossen los
gegooid en zijn vertrokken. De route van Västervik naar Visby gaat over het
centrale deel van de Baltische zee en wat een toch wat vreemde gewaarwording
is, is het feit dat je bijna de hele route meer dan 100 meter water onder je
kiel hebt. Op sommige plekken was het ruim 160 meter diep. Dat is ruim
anderhalf keer de hoogte van de Domtoren in Utrecht of tien keer de
doorvaarthoogte van onze boot. Zulke dieptes zijn wij in en rond Nederland
niet gewend.

Västervik: schilderachtig centrum

Na ongeveer 55 mijl kwamen wij vandaag aan in Västervik. Onderweg wordt het
langzaam wat drukker met watersporters, zo zagen we vandaag Duitse, Deense,
Finse, Nederlandse en Zweedse vlaggen. At last but not least ook een
Amerikaanse stars & stripes. Inmiddels hebben we bijna 1.100 mijl op het log
staan, zo'n 2.000 kilometer. Dat aantal zal in de komende weken nog flink
stijgen.

Västervik is van origine een oude plaats. Reeds in 1360 werd er een eerste
vesting gebouwd. Met name rondom het winkelcentrum zijn heel veel oude
houten huizen te zien (zie foto). Van sommigen gaat de geschiedenis ver
terug. Ook een kerk uit de 16 eeuw heeft de vele oorlogen en plunderingen
overleeft. Om door de smalle straatjes te wandelen, vonden wij meer dan de
moeite waard.

Nationale feestdag

Op de dag dat Gustav I in 1523 de troon besteeg, zijn wij van Nynashamn naar
Arkosund gevaren. Het was rustig weer: een deel gemotord en een deel
gezeild. Van de feestelijkheden hebben wij vandaag niets meegekregen. In
Arkosund hebben we lekker lui in de zon gelegen, want alle beschrijvingen
van het plaatsje waren niet van dien aard dat het een wandeling waard zou
zijn. Daarentegen is gelegen het jachthaventje in een natuurlijke inham en
lig je er heerlijk rustig

Dachten wij dat we een mooie lange zeiltrip zouden maken. Het kan natuurlijk
altijd beter. Aan het begin van de avond meerden ons naast een Nederlands
stel af dat als einddoel St. Petersburg heeft. Dat is vanuit Arkosund nog
zo'n 360 mijl te gaan. En zonder allerlei geregel kan dat ook niet. Rusland
mag dan wel niet meer zo gesloten zijn als tijdens de communistische tijden,
maar onze buren vertelden dat het een hele toer was geweest om alle papieren
in orde te krijgen. Los van deze papieren moeten zij zich op een bepaalde
dag melden op een plek nabij de Fins - Russische grens om dan vervolgens in
konvooi naar St. Peterburg te mogen varen. De weg terug verloopt op een
zelfde wijze. Het is natuurlijk een bijzondere bestemming, maar wij zeiden
tegen elkaar dat we dat toch maar niet gaan doen.

Karl Marx?

In de haven van Nynäshamn lag de Engelse uitgave van Das Kapital, het
levenswerk van Marx. Of hij met de inhoud van zijn boek dit bedoelde, mag de
lezer zelf beantwoorden. Vandaag heerlijk van Dalarö naar Nynäshamn gezeild.
Ruime wind, lekker! Wat nog veel lekkerder was, waren de diverse soorten vis
die wij 's-avonds gegeten hebben. In de haven was een meer dan
voortreffelijke viswinkel en met dit product weten de Zweden wel raad. In de
zon in de kuip heerlijk het buikje gevuld.

Ps: wat op de foto niet goed is te lezen, is de naam van dit "motorbootje" Capital II

Hagelwit

Toen wij in het begin van de middag bij de jachthaven terugkwamen na een
mooie wandeling door de bossen bij Dalarö, hoorden we achter ons een zwaar
donker motorgeluid opdoemen. Even later werden we langzaam ingehaald door
een hagelwitte Ferrari, althans dat was mijn eerste indruk. Nee, het was een
hagelwitte Lamborghini met achter het stuur een snot jong van een jaar of 20
in gezelschap van twee vriendjes. Je denkt dan, wie heeft beter opgelet: hij
of wij? Ongeveer een halfuurtje later voer een klein motorbootje met een
buitenboord motor van 225 pk de haven in met achter het stuurwiel een wat
oudere heer, gekleed in een hagelwitte broek en een hagelwit overhemd met
manchetteknopen. Echte kledij voor op het water! Na het bootje te hebben
afgemeerd, ging over de hagelwitte blouse een zwart colbertje met pochet.
Één en één is twee dachten wij: daar komt papa en ruilt het motorbootje in
voor de Lamborghini. Dat zou het verhaal echt af hebben gemaakt. Zo mocht
het echter niet zijn. Maar toch was hagelwit vandaag de kleur die het beeld
in Dalarö bepaalde.

Hoe donker? zo licht!

Hoe donker was het vannacht om 02.11 uur in Dalarö? Het was er zo licht!

En zo was het de hele dag

Van de vroege ochtend tot de late avond in korte broek en t-shirt, want het
was vandaag een zonovergoten dag met een strak blauwe hemel en daarbij een
meer dan aangename temperatuur. Nadeel: geen wind. Dus vandaag gemotord van
Sandhamn naar Dalarö. O ja, nog even over Sandhamn. Toen wij vanmorgen onze
hoofden uit het luik staken wapperde ook de Nederlandse vlag aan één van de
koninklijke vlaggenmasten. Alle in de haven aanwezige nationaliteiten worden
kennelijk "in de mast gehesen". Leuk gebruik!

Het is weer een bijzondere ervaring om te zien dat het 's-nachts niet donker
wordt. Zo moest ik vannacht even uit bed en als je dan naar buiten kijkt dan
is het schemerig. Kijk je in noordelijke richting dan zie je duidelijke een
rode gloed van de hele vroege ochtend zon. Om 4 uur is het al weer klaar
licht en schijnt de zon. In het weekend van 18 juni wordt het midzomernacht
gevierd; het feest van de Zweden. Of wij dat in Zweden meemaken weten we nog
niet.

Morgen blijven we een dag in Dalarö liggen. Het haventje ligt op een hele
mooie plek en de omgeving is erg fraai. Daarnaast is er bij de haven een
klein restaurantje, waar heerlijk eten wordt geserveerd. Dat hebben we
vanmiddag met een lekker glas wijn erbij geproefd. Wat wil een mens nog
meer?!

Koninklijke ontvangst

Na een mooie zeiltocht meerden wij in Sandhamn af bij de Kungliga Svenska Segel Sällskapet (zie foto) en werden daarbij door het personeel van de haven erg netjes geholpen. Maar een koninklijke ontvangst kent ook een koninklijke prijs want voor één nachtje betaalden we omgerekend € 35. De KSSS - de koninklijke Zweedse yacht club - opgericht in 1830 is één van de oudste zeilverenigingen van de wereld. Sandhamn ligt aan de buitenkant van het scherengebied en de haven is daarmee een aanloop voor schepen uit diverse landen. Finse, Deense, Zweedse vlaggen en één Hollandse vlag wapperen nu in de haven.

Wat ook op z'n plaats is, is een woordje van dank aan allen die tot nu toe op ons blog hebben gereageerd. Via het blog zelf, via de mail of sms het maakt niet uit. Het is altijd erg leuk de reacties te lezen en om op deze manier contact met "thuis" te houden. Tot nu toe is ons blog bijna 2.000 keer bezocht.

Paradiset en een plotter

Wat hebben deze twee met elkaar te maken? Heel veel, want zonder plotter
hadden we Paradiset nooit gevonden. Het apparaat bracht ons er feilloos
heen, mits je de route natuurlijk wel goed invoerd. Paradiset - het Zweedse
woord voor Paradijs - maakt z'n naam helemaal waar. Als je via een amper
tien meter brede vaarweg tussen de rotsen door het Paradijs bereikt, dan ben
je ook in het Paradijs. Een "binnenmeer" ontvouwt zich met talrijke plaatsen
om te ankeren of met een hekanker aan een rots af te meren. Dat laatste
hebben we gedaan (zie foto). Een wandeling over Stora Jolpan met al het
ontluikende frisse groen is prachtig. Geen bounty-eiland maar een Zweedse
variant ervan en daarbij was het een heerlijke korte-broeken-dag.00