Een laatste bericht

De vakantie zit er nu echt op. We hebben donderdag in de stromende regen en gierende wind onze boot in Numansdorp achtergelaten en zijn naar Gorinchem gereden. Gisteren nog wat spulletjes opgehaald die we vergeten waren mee te nemen en het fotoboek van de vakantie afgemaakt en ge-upload naar de printcentrale en nu nog even afwachten hoe dat er uit komt te zien. Het zal hopelijk een mooie herinnering zijn aan een fantastische vakantie waar wij beiden heel erg van genoten hebben.  En dan gaat aanstaande maandag het “normale” leven weer beginnen.

 

Tot slot nog een paar cijfertjes over onze reis:

-          70 dagen op reis geweest

-          39 vaardagen

-          2.013 mijl gevaren (hemelsbreed van Amsterdam naar Bagdad)

-          51,6 mijl gemiddeld per vaardag

-          14,5 mijl kortste vaardag (2h 30min)

-          155,1 mijl langste vaardag (24h 20min)

-          3.825 maal is er op het blog gekeken.   

 

Dit is het laatste bericht op ons blog van deze vakantie. Wij hebben het blog met plezier gevuld en hopelijk hebben jullie het blog met plezier gelezen. Dank voor alle reacties!

Weer in Numansdorp

Na precies 70 dagen ligt de Windhond weer op het vertrouwde plekje in de
jachthaven in Numansdorp. Woensdagmorgen om 00.30 uur vertrok het konvooi
door Amsterdam in slecht weer, veel wind en regen. Het duurde ook erg lang
voor we de stad uit waren want tegelijkertijd met ons ging een zwaar
transport door de grachten en het voortgetrokken ponton paste maar net
tussen de alle bruggen. Maar toen wij op de Nieuwe Meer lagen was dat
voorbij en ging de rest van de reis zeer voorspoedig. Onderweg passeer je
via de Oude Maas de mooie oude binnenstad van Dordrecht met z'n imposante
Grote Kerk (zie foto). Het laatste stukje over de Dortse Kil en het Hollands
Diep ging vlot want we hadden de stroom mee en zo lagen wij om 17.30 weer
afgemeerd. Na de boel een beetje te hebben opgeruimd zijn we lekker een
hapje gaan eten in het dorp, waarna we eindelijk de oogjes dicht konden
doen.

Met z'n allen in de Oranjesluis

Om vanaf het Markermeer naar Amsterdam te varen passeerden wij gisteren de
Oranjesluis. Het was weer eens ouderwets druk in de sluis, alles naast
elkaar zodat iedereen er net in paste. Onderweg vanuit Stavoren bemerkten we
dat de motor zonder voor ons duidbare aanwijzing minder toeren begon te
lopen. Raar. Omdat we geen zin hebben om op zee met een "haperende" motor te
varen, besloten we door Amsterdam te varen en binnendoor naar Numansdorp te
varen. Onderweg kom je tal van jachtwerven tegen, mocht het probleem echt
groot worden. In Amsterdam aangekomen bleek dat de staande mastenroute één
nacht was gestremd. Ook niet erg, want nu maken we er vandaag een dagje
Amsterdam van. Gisteravond een gezellige avond doorgebracht met Judith - een
collega - en lekker gegeten in een restaurant dat is gevestigd op een
openstaande draaibrug bij het Westerdok.

Wisseling van boot

Vandaag was het zowel op Vlieland als op Terschelling wisseling van de boot.
Wij waren nog niet van onze ligplaats af of deze werd ingenomen door een
ander jacht. De vakanties zijn echt begonnen. Het was best druk op het wad,
veel boten richting Harlingen en nog meer richting de eilanden. Wij hebben
heerlijk van Vlieland naar Stavoren gezeild. Een westzuidwesten windje 4 Bft
maakte dat we snel vooruit kwamen. En als slagroom op de taart staken enkele
zeehonden hun kop boven water en lieten zich bewonderen. Altijd weer een
mooi gezicht. Bij de sluis in Kornwerderzand - om het IJsselmeer op te gaan
- hadden wij mazzel. Amper waren wij tussen de havenhoofden of de brug
draaide open en konden wij de sluis invaren. En twee uurtjes later meerden
wij af in Stavoren. De laatste week vakantie begint nu echt! Of anders
gezegd: time flies when you're having fun.

Lekker luieren

Zo kun je de dag van gisteren en vandaag wel noemen. De vele regenbuien en
stevige wind maakten dat wij op een paar korte wandelingetjes na de meeste
tijd lezend hebben doorgebracht. Karin is geboeid door een Deense thriller
en ik heb in een recordtempo het nieuwste boek van Wilbur Smith gelezen.
Actueel onderwerp (kaping van schepen) en van het begin tot het eind
spannend, kortom een echte "pageturner". Morgen varen we over de Waddenzee
richting IJsselmeer, misschien tot Harlingen of anders tot Makkum en in de
komende week zakken we verder af richting Amsterdam. Zoals het er nu uitziet
- wind vanuit het noordoosten - bij IJmuiden weer naar buiten en gaat het
laatste stuk over zee terug naar het zuiden.

Om de oost

Zo hebben we vandaag gewandeld. Vanuit de haven het duintje over en gelijk
sta je op het uiterst smalle strand aan de oostzijde van Vlieland en zie je
de bruine vloot uitvaren (zie foto). Het was heerlijk wandelweer. Bij het
strandpaviljoen hebben we lekker koffie gedronken en vervolgens verder
gelopen. Vlieland is een mooi en rustig eiland waar wij ons telkens weer
heerlijk "thuis" voelen. Weer terug in de haven hebben we de jib verwisseld
voor de genua. Vanaf maandag gaat het uit het noorden waaien en dan is een
grote lap zeil weer erg prettig als je zuidwaarts moet. Komende dagen
blijven we nog op Vlieland, want we hebben geen zin om tegen zuidwest 5 Bft
in te varen.

24 uur verder en .....

.... je bent op Vlieland. Zoals wij in het vorige bericht al hadden
aangekondigd, zijn wij gistermorgen om 04.00 uur uit Cuxhaven vertrokken. 24
uur later voeren wij tussen de havenhoofden van Vlieland. In het donker
Vlieland aanlopen, is op zich goed te doen. Ondanks het gebruik van de
plotter moet je wel blijven opletten om de vele tonnen (zie foto) die
allemaal een ander lichtsignaal geven in de goede volgorde te passeren.
Zeker vlak bij Vlieland want daar vaar je op enig moment amper 100 meter van
het strand. Het was een lange en een beetje saaie tocht. De lucht was
merendeel grijs, tot ongeveer 16.00 uur weinig wind, veel oude deining van
de dagen noordwest 6 en dus een slingerende boot. Wel onderweg diverse
bruinvissen gezien; het is telkens weer een mooi gezicht als deze
dolfijnachtigen zich met hun rug en vin uit het water laten spotten. Toen de
wind wat ging opsteken - eerst noordoost en 's-nachts draaiend naar
zuidoost, hebben we de fok bijgezet, maar de motor is aangebleven, want
anders viel de snelheid te veel weg en zou de tocht veel langer gaan duren.
Dat wilden wij niet want de voorspelling was dat de wind later naar het
zuidwesten zou draaien en dan mag je tegen de wind in varen. Helemaal niet
leuk, zeker als je lang onderweg bent. Moe maar voldaan ging om 05.00 uur
vanmorgen het licht uit en hebben we een paar uur lekker geslapen.

Vol in Cuxhaven

Als je alle Nederlandse vlaggen in de haven van Cuxhaven ziet wapperen, dan zou je denken dat je in Nederland bent. Morgen is de grote trek naar huis; iedereen die nu naar Nederland moet, maakt gebruik van het weergaatje. Het begon vanmorgen al in Rendsburg. Zo beetje de gehele Nederlandse vloot vertrok vanochtend richting de sluis van Brunsbütel. Daar kwamen we elkaar weer tegen en vervolgens het zelfde liedje in de Cuxhaven.

 

De stroom is op de Elbe een waar fenomeen. Toen wij de sluis uitvoeren hadden we nog ongeveer een halve knoop stroom tegen, maar op enig moment leek het wel of de knop werd omgezet en hadden wij één knoop stroom mee. Om vervolgens aan te komen bij Cuxhaven met vier knopen stroom. Dat schoot wel lekker op. Gelukkig was de noordwesten wind (nog ong. nw 4 Bft) wat gaan liggen, want anders geeft stroom tegen wind korte steile golven en dat is alles behalve prettig varen. Morgenochtend gaat om half vier de wekker en gaan wij in één keer door naar Vlieland, waar wij dan woensdagochtend zo rond 06.00 uur hopen aan te komen. Het wordt voor Karin de eerste keer de nacht doorvaren en dat is een leuke ervaring. Of zoals Karin net zei: “nachtdienst draaien zonder toeslag”.

 

 

Het weergaatje komt

Nu lijkt het er toch echt van te komen. Morgen zakt de harde noordwesten
wind in en in de loop van maandag op dinsdag nacht draait de wind in de
goede richting. De vraag is zelfs of er überhaupt nog wel wat wind zal
waaien om te kunnen zeilen. Echter dat maakt niet uit, dan maar de motor aan
en koers zetten richting Vlieland. Gisteren was het een dag met heel veel
wind en regen. Karin heeft met veel plezier een boek uitgelezen en ik ben
vrijwel de gehele dag bezig geweest om een fotoboek van deze vakantie te
maken. Daar ben ik een heel eind mee opgeschoten, zodat hopelijk aan het
eind van de vakantie het bestand ge-upload kan worden en wij snel een
beeldverslag hebben om nog eens terug te kunnen kijken op een tot nu toe
bijzonder mooie vakantie.

Een dagje naar Flensburg

Vanmorgen hebben we de trein gepakt naar Flensburg. De Deutsche Bahn brengt
je in ongeveer drie kwartier tot vlak bij het centrum van deze stad. Tot
halverwege de negentiende eeuw heeft Flensburg tot Denemarken behoort en dat
is op tal van plekken in de stad te zien, bijvoorbeeld in gevelstenen waarin
wapens van het Deense Koningshuis te zien zijn. Een deel van de bevolking
voelt zich nog steeds meer tot Denemarken aangetrokken dan tot Duistland. Zo
zagen wij een Deense bibliotheek en een oud pand waarin de Deens gezindten
bijeen kwamen. De binnenstad van Flensburg is goed bewaart gebleven, veel
oude panden en aardige hofjes (zie foto) met allerlei kleine winkeltjes.
Leuk om door heen te slenteren. Dat Flensburg toch echt Duits is merk je aan
de vele bakkerijen waar gebak in alle soorten en maten wordt aangeboden. Wij
hebben ons dat vandaag ook maar eens lekker laten smaken.

Schwebefähre en het Wilhelmus

Onder de spoorburg over het Noord- Oostzeekanaal bij Rendsburg hangt één van
de acht in de wereld nog in gebruik zijnde zweefponten (zie foto). Aan lange
staalkabels hangt het veer en brengt voetgangers, fietsers en automobilisten
naar de andere kant van het kanaal. De combinatie van de geklonken spoorbrug
en het zweefveer, gebouwd in 1911 - 1913, is een mooi staaltje bouwkunst.
Toen wij dit alles stonden te bekijken, werd op enig moment door
luidsprekers verkondigt dat een onder Nederlandse vlag varend vrachtschip de
brug ging passeren. Op het moment dat het schip voorbij gleed, schalde het
Wilhelmus uit de luidsprekers. Wat bleek: bij de brug is het zogenaamde
"welcome point" en op het moment dat een schip onder niet Duitse vlag
voorbij vaart, wordt het volkslied van het betreffende land gespeeld. En zo
was Nederland ineens weer heel dichtbij.

Verwaaid in Rendsburg

Is dat erg? Nee. We liggen in Rendsburg in een prima jachthaven en de
binnenstad is op loopafstand. Zoals het er nu naar uitziet zullen we hier
tot zondag blijven. De komende dagen waait het in de Elbemonding noordwest 4
tot 6 Bft en het heeft dus geen enkele zin door te varen naar Cuxhaven,
immers daar kom je met goed fatsoen niet weg. Recht tegen de wind in en
stroom tegen wind geeft een zeer ruwe zee. Daarbij is het aanstaande zondag
springtij en stroomt het dus extra hard. Maar vervelen zullen wij ons niet.
Met het station op loopafstand is de trein naar Hamburg of Flensburg zo
gepakt. Ook ligt er nog een stapel boeken en een aantal speelfilms te
wachten.

Vandaag was een dag met twee gezichten. Vanmorgen voeren wij bij ruim 30
graden het Noord-Oostzeekanaal in (zie foto). Met amper een zuchtje wind
maakte dit een erg warme tocht. Tegen het eind van de middag kwam sloeg het
weer om. De wind trok aan, het betrok en even later viel een heerlijk
verkoelende bui. Vervolgens alle luiken open gezet om het binnen ook
draaglijk te maken en straks lekker te kunnen slapen.

Laboe

Wij hebben een hele mooie dag in Laboe doorgebracht. Laboe is een klei
badplaatsje aan de Kielerfjord met alle ingrediënten die daarbij horen.
Juist omdat het kleinschalig is, er geen hoogbouw is en alles prachtig wordt
onderhouden, is het mooi. Morgen gaan we naar Rendsburg, want zoals het er
nu naar uitziet, zullen wij zondag vanuit Cuxhaven terug naar Nederland
varen. Er lijkt dan een mooi weergaatje te komen om zonder "op je kop te
staan" de Elbemonding uit te komen. We zullen zien.

varende museumschepen

Hadden wij in 2004 na afloop van de Kielerwoche de onder Russische vlag
varende viermaster Kruzenstern al eens gezien, nu kruiste het schip weer ons
pad, zij het dit maal op een hele grote afstand. Maar het blijft een mooi
gezicht. Dit schip is in 1926 in Duitsland gebouwd en na afloop van WO II
als onderdeel van genoegdoening aan de toenmalige USSR overgedragen. Dat de
Kielerwoche - naast dat het een groot zeilevenement is - meer bijzondere
schepen trekt, bleek toen wij de Kielerfjord invoeren. Het nog grootste
varende museumvrachtschip Cap San Diego - ook in Duitsland gebouwd - kwam
ons tegemoet (zie foto). Toen het schip naast ons voer werd de scheepshoorn
gebruikt, horen en zien verging je. Wij liggen nu afgemeerd in Laboe en
zullen daar waarschijnlijk nog een dag blijven liggen. Maar eerst gaan wij
nu naar de tapasbar waar ik op de heenweg met John en Martie gegeten heb.
Het was toen erg goed en dat wil Karin ook proeven. Maar naast het feit dat
je er lekker kunt eten heb je ook een magnifiek uitzicht over de
Kielerfjord. Een vakantiegevoel optima forma!

Grijs en nauwelijks wind

Niets anders kan gezegd worden over vandaag. Wij zijn van Klintholm naar
Heilingenhafen gevaren: 11 uur motoren onder een egaal grauw wolkendek.
Nadat wij aangekomen waren begon de bewolking op te lossen en nu zitten wij
in de kuip van de boot in de avondzon. Heerlijk! Om je heen slechts het
geluid van krijsende meeuwen, klapwiekende ganzen en tientallen tsjilpende
boerenzwaluwen. In zo'n omgeving kun je het lang volhouden. Tegelijkertijd
wordt het weer langzaam uitkijken om met een goed weergaatje door de Duitse
Bocht terug naar Nederland te zeilen. Wanneer we dat doen weten we nu nog
niet. Op zo'n grauwe dag maak je geen foto's en daarom maar een foto van
gisteren bijgevoegd. De klippen waren echt mooi.

994 traptreden en 18 kilometer

Als je dat gelopen hebt, dan heb je een aantal fraaie plekken aan de
oostzijde van Møn gezien. 497 treden dalen en je staat op het strand en kijk
je omhoog tegen ruim 100 meter hoge krijtrotsen. Gisteren hebben wij daar al
iets over geschreven. Als je zo van onder naar boven kijkt dan is het echt
indrukwekkend. Vervolgens weer 497 treden omhoog om door het bos dat op de
kliffen staat naar Lisesund Park te lopen.

Dit park (zie foto) met een "slot" is aan het eind van de 18e eeuw door een
landheer als een cadeautje voor zijn echtgenote aangelegd. De man moet echt
heel veel van zijn vrouw hebben gehouden, want met veel aandacht zijn grote
gazons, waterpartijen en bomen bij elkaar gebracht om zo een mooi geheel met
elkaar te vormen. De tegenstelling tussen de echte en aangelegde natuur was
meer dan de moeite waard.

Dreigende luchten en kliffen

Vanmorgen zijn we om 07.00 uur vertrokken uit Rødvig naar Klintholm op het
eiland Møn. Halve wind zeilend ging het met een lekker vaartje. Zou het wel
gaan regenen of zou het niet gaan regenen, dat was de vraag met alle
dreigende luchten die over ons heen trokken. Toch het pak maar aangedaan en
dat bleek geen overbodige luxe. Niet dat het hard naar beneden kwam, maar
nat werd je er wel van. En door een enkel gaatje in het wolkendek scheen de
zon.

De oostpunt van Møn bestaat geheel uit krijtrotsen met een hoogte tot
ongeveer 140 meter. Je kunt er betrekkelijk dicht langs varen en dan is zo´n
recht uit zee opdoemende wand indrukwekkend om te zien. Nu liggen we lekker
beschut in de haven. Het waait stevig door en met enige regelmaat slaat het
water over de strekdam die de haven beschermt. Met de wind door het wand
zullen we vannacht lekker slapen.

Veel wind en regen

Nadat de regen gisteravond en afgelopen nacht al met bakken uit de hemel was
komen vallen, vielen er vandaag weer de nodige stevige buien en waaide het
hard. Kortom we hebben vandaag lekker niets gedaan, nou ja .... een boek
lezen en tussen de buien ook even door de vissershaven gewandeld. Wat opvalt
is dat er over het algemeen met kleine bootjes wordt gevist en soms hele
kleine notendopjes waarbij wij ons dan afvragen, wil je daar de zee mee op?
Het mooiste voorbeeld daarvan zie op de foto. Het stuurhuis - er kan
nauwelijks één man in staan - staat op kratten en is met touwen vastgesjord
aan de reling. Iets voor de scheepsvaartinspectie?

Mooi gezeild

Al kruisend zijn wij vandaag in Rodvig aangekomen, een plaatsje aan de zuidkust van Seeland. Waren de voorspelling voor vandaag windkracht 4, zo werd het op enig moment 6 Bft. Een knobbelig zeetje en scherp aan de wind zeilend, maakte het noodzakelijk om toch een rif te steken. Dat gaf wat rust aan boord. Onderweg vloog de bestekbak door de boot omdat een palletje tijdens het onder helling varen afbrak. Karin heeft alles weer bijeen geraapt en vervolgens alles maar onder het dekbed gelegd, daar kon het bestek geen kant meer op. Na afgemeerd te hebben, smaakte de moot gerookte zalm en ingelegde haringfilets ons prima! Morgen blijven wij een dag liggen.

Mutsen en petten

Ik sta op wacht ......................... bij het woonpaleis Amaliënborg van
Koningin Margrethe. Elke dag vindt om 12.00 uur de wisseling van de wacht
plaats. Omdat vandaag Margrethe niet thuis was, gebeurde het zonder trommels
en fluiten. Een leuk toch wel min of meer folkloristische happening waar
vele honderden toeristen - wij ook - zich mee laten vermaken. Je moet er
overigens niet aan denken dat je op een warme zomerdag in zo'n tenue met
berenmuts op je hoofd de "wacht" moet houden.

Ook waren we getuige van het afmeren van de Russische viermaster Sedov. Dit 115
meter lange zeilschip werd door twee havenslepers op haar plekje neergelegd.
Aan boord langs de reling stond een heel stel jonge kadetten met van die
veel te grote Russische legerpetten op hun jonge hoofdjes. Meer pet dan
hoofd!

Hoedje van, hoedje van.........

.......alles behalve papier. Deze kroon - gemaakt in 1596 - sierde het
hoofd van Koning Christian IV. Veel meer daarvan hebben wij vandaag gezien
in slot Rosenborg. Dit op zich niet grote kasteel laat zien hoe de diverse
koningen hebben gewoond. Daar mag je één conclusie aan verbinden; heel veel
pracht en praal. Er moet ook voor die tijd heel veel geld gespendeerd zijn
aan meubels, klokken, wandkleden, schilderijen, sieraden, etc, etc.

En wat doe je verder in Kopenhagen? Lopen totdat je een ons weegt, je staan
te verlekkeren in de flagstore van B&O en een zomerjasje kopen. En ja
Yvonne, Bodum heeft in het Magasin du Nord een prominente plek. Morgen
breien wij er nog een dagje Kopenhagen aan vast.

Platte voeten en mooi glas

Tegenover het buiten van ene Frederik uit 17?? bevindt zich onder de grond
het Cisternerne - museum van moderne glaskunst. Na een wandeling van ruim
een uur daalden we de gewelven van dit museum in. Je komt in een bijzondere
ruimte met koven en pilaren, waar het water langs de wanden op de grond
druipt. In die entourage is de kunst opgesteld. Naast glaskunst was er nu
ook een tentoonstelling van sculpturen. Pleasant Death zie je op de foto.
Het was de wandeling meer dan waard om dit niet alledaagse museum met z'n
inhoud te bezichtigen.

Na in de binnenstad lekker te hebben geluncht hebben we de Rundetaarn
bezocht. Een bouwwerk uit de eerste helft van de zeventiende eeuw waar je
middels een spiraalgang, die ruim 7 keer om een holle middenkern draait,
uitkomt op een platform waar je een mooi uitzicht over Kopenhagen hebt. Met
name de spiraalgang is - zo schrijft de voorlichtingsfolder - uniek in
Europa (zie foto's in fotoboek). Verder nog lekker door de stad gewandeld om
vervolgens aan het eind van de middag met "platte" voeten weer aan boord te
stappen. Vanavond een lekkere fles witte wijn en dan sluiten wij op die
manier weer een mooie dag af.

Kopenhagen

Van de Zweedse zuidkust zijn wij naar Kopenhagen gevaren, de tweede
hoofdstad die wij op onze reis aandoen. Wij hebben een ligplek gevonden in
de Christianshaven, een haven die te vergelijken valt met een Amsterdamse
gracht. Weer een bijzondere ligplek. Om je heen oude pakhuizen en
monumentale panden en op een kwartiertje lopen van het bruisende centrum van
deze stad. Want zo kan je het centrum van Kopenhagen wel noemen, heel veel
mensen, veel terrasjes en overal straatmuziekkanten. Naast oude panden tref
je ook moderne architectuur in de stad aan. Een voorbeeld daarvan zagen wij
bij het binnenvaren van de stad: het nieuwe Opera Huis (zie foto). De
komende dagen zullen wij ons wederom niet vervelen, deze stad heeft veel te
bieden.

Wassen, knippen, scheren en poetsen

Wij hebben Trelleborg gelaten voor wat het is en de dag doorgebracht in de
haven met .......... wassen, knippen, scheren en poetsen. Wij en de boot
zijn weer Spic and Span. Allemaal dingen die op z'n tijd noodzakelijk zijn.
De voorspelde windkracht 7 hebben we niet gehad maar een dikke 6 was het wel
en daarmee bleef het in de haven heel erg rustig. Geen bewegingen van in- en
uitvarende boten, wel mensen richting de wasmachine. Op veel plekken
gebeurde hetzelfde als bij ons. Straks nog een filmpje kijken en zoals het
er nu naar uitziet morgen weer verder.

Shippinglane

Tijdens onze vakantie zijn wij al diverse keren zogenaamde shippinglanes
gepasseerd. Shippinglanes zijn te vergelijken met snelwegen op het land en
worden vooral bevaren door de grotere vracht- en passagierschepen. Vandaag
hebben we de shippinglane tussen Bornholm en de zuidkust van Zweden
gekruist; een druk bevaren lane voor alle schepen van en naar de oostkust
van Zweden, Finland, de Baltische staten en Rusland. Zo passeerde ons
vandaag op ongeveer anderhalve mijl deze ferry van ruim 200 meter lengte. Op
veel grotere afstand hebben wij ook tankers van ruim 300 meter voorbij zien
gaan. Wij vinden het telkens weer imposant om "tussen" deze schepen te
varen. Je voelt je dan in je "tupperwarebootje" heel klein.

Vandaag eindigde de tocht in Gislövsläge, een jachthaven ongeveer 3 mijl ten
oosten van Trelleborg. Daar blijven wij in ieder geval morgen liggen, want
er is een near gale warning afgegeven. Morgen waait er een volle windkracht
7 vanuit het westen - zuidwesten. Lekker een dag niets doen of met de bus
naar Trelleborg. Wij zien het wel hoe de dag morgen gaat verlopen.

Oud en nieuw

Op deze wijze kunnen wij heel kort over deze dag zijn, maar daarmee doen we
de dag geen recht. Tijdens onze fietstocht van vandaag (ong. 30 km heuvel op
en heuvel af) hebben wij het museum voor moderne kunst van Bornholm bezocht.
Het museum ligt heel fraai aan de oostkust van het eiland en is een mooi
staaltje van moderne architectuur (zie foto). Naast het feit dat het
omhulsel mooi was, is de collectie van dit museum ook zeer de moeite waard.
Moderne kunst van kunstenaars die allemaal hun oorsprong op Bormholm hebben
of op Bornholm hebben gewerkt, variërend van schilderijen, glas tot
keramiek.

Na kort door Allinge te hebben gewandeld zijn wij naar Olsker gefietst om
één van de voor Bornholm typerende ronde kerken te bezichtigen. De oorsprong
van deze kerk gaat terug tot de 12 eeuw en toen had de kerk een
dubbelfunctie. Naast godshuis was het ook een fort, waar de bevolking zich
op de eerste verdieping kon terugtrekken in tijden van gevaar. Het was zo
ontworpen dat de toegang tot de vluchtplaats door slechts één man kon worden
verdedigd. Het trapje en deurtje naar de vluchtetage zijn zo smal en klein,
dat er niet meer dan één man tegelijk omhoog zou kunnen. Daarnaast moest je
met je linker voet beginnen de trap te bestijgen om vervolgens halverwege te
worden gedwongen van ritme te wisselen, waardoor je stil komt te staan. Een
goed moment voor de verdediger om de aanvaller een pijl of kogel door de
borst te jagen. In latere jaren is een puntdak op de kerk geplaatst (zie
foto's in fotoalbum). Nu ademt de kerk een aparte sfeer uit vanwege de ronde
vorm.

En zo stond de dag in het teken van oud en nieuw. Morgen hijsen we de zeilen
weer en varen we naar de zuidkust van Zweden.

Bornholm

Wij hebben fietsen gehuurd en zijn vandaag naar Svaneke gefietst; een tocht
van ongeveer 15 kilometer die ons met prima fietsweer door heuvelachtig
landschap voerde. Zuid Limburg, maar dan wel met zicht op de Oostzee, want
ook hier kom je veel vakwerkhuizen tegen. Svaneke is net als Gudhjem een
pittoresk dorp dat geheel leeft van de toeristen. Echter het is er niet plat
gelopen. In één van de vele winkeltjes waar kunsternaars hun waar slijten,
is een mooi stuk keramiek aan onze vingers blijven kleven. Zo hebben we weer
iets om thuis met veel plezier te bekijken en aan dit mooie eiland te
denken. Morgen gaan we de andere kant op, richting Allinge. Dat zal
ongetwijfeld weer een mooie dag worden

Tips uit Gorkum

Vandaag zijn wij van Kristianopel naar Bornholm gevaren. Onderweg hebben we
besloten niet naar Allinge maar naar Gudhjem te gaan omdat deze plaats in de
boeken veel beter werd beschreven. Wij hoefden de koers slechts een paar
graden naar het zuiden te verleggen, dus dat was makkelijk. Alhoewel we
Allinge (nog) niet hebben gezien, denken wij geen spijt van onze keuze te
hebben. Gudhjem is een klein schilderachtig dorpje met een leuke haven (zie foto). Je
ligt in een geheel ommuurde havenkom die je tegen wind uit alle richtingen
een beschermd gevoel geeft. Gaat het echt te keer, dan wordt de "deur" van
de havenkom gesloten.

Toen wij vanavond de email openden, hadden wij antwoord uit Gorkum. Vrienden
van ons hebben op Bornholm gewoond en zij hebben ons een mail gestuurd met
allerlei tips om de komende dagen door te brengen. Daar gaan we zeker
gebruik van maken.

Vakantie 2004

In 2004 hebben wij onze eerste tocht naar de Oostzee gemaakt. De eerste tien
dagen van die vakantie zijn we gelijk opgevaren met twee andere stellen. Met
één daarvan - Luuk en Ina - hebben we nog regelatig contact. Het andere stel
- Ruud en Jenny - hadden wij sindsdien niet meer gezien. Tot vandaag, want
nadat wij in Kristianopel hadden aangelegd waren zij zo'n beetje de eerste
mensen waar we tegen aan liepen. Hoe klein kan de wereld zijn? Dat werd een
gezellige middag in de kuip waar oude verhalen naar boven kwamen.

Kristianopel is een klein plaatsje aan de Zweedse zuid-oost kust. In
vroegere jaren één van de eerste vestingen, maar allerlei oorlogen en
plunderingen hebben daar weinig van overgelaten. De inwoners hebben wat met
tuinieren, want we hebben verschillende goed verzorgde tuinen gezien. Morgen
wordt weer een lange dag. Dan varen we naar Allinge dat op Bornholm ligt.
Daar blijven we een aantal dagen en we gaan dan dit Deense eiland verkennen.

Hé, geen foto

Ja dat klopt, maar het was vandaag nou ook niet echt een dag om mooie plaatjes te schieten. Na ongeveer 75 mijl zijn wij op Oland in Borgholm beland. Omdat het veel zonne-uren heeft en het er zo weinig regent wordt dit eiland ook wel het Mallorca van het noorden genoemd. Nou mooi niet, want wat hadden wij……… ja regen! Goed we zullen het wel niet getroffen hebben. Wat ons vandaag weer opvalt is dat het nog zo ontzettend rustig is. Loop je in Borgholm – het toeristisch centrum van Oland – rond 18.00 uur door de hoofdstraat dan heb je een groot kaliber kanon nodig om iemand te kunnen raken. En dat in het Pinksterweekend, waar je in Nederland in de havenplaatsen over de koppen kunt lopen. Dat het seizoen nog niet is begonnen blijkt bijvoorbeeld ook uit de openingstijden van het havenkantoor. Tot en met 2^e Pinksterdag open van 10.00 uur tot 16.00 uur. Pas vanaf volgende week kun je tot 19.00 uur terecht. Dat alles is natuurlijk geen probleem want in het nabij gelegen hotel mag je je liggeld betalen en in de haven heb je keuze uit vele ligplekken.

Gotland, het eiland van de honderd kerken

Dat Gotland ook wel op deze manier wordt getypeerd, verbaast ons niks.
Vandaag hebben we een auto gehuurd en zijn het eiland kris kras overgereden.
Op die tocht zijn wij niet alle kerken tegen gekomen, maar we hebben er heel
veel gezien. In één van deze kerken waren de muren met wandschilderingen
versierd en daarvan op de foto een voorbeeld. Waar de Vikingen hun
rijkdommen begroeven, bouwden de middeleeuwse handelaren van hun verdiende
geld kerken. Er staan op Gotland 96 stenen kerken en zo heeft ieder gehucht
(drie of vier huizen) of dorp wel een kerk.

Vlak bij Farosund hebben we een openluchtmuseum bezocht. Dit museum laat het
leven op het platte land van Gotland zien vanaf de 16e eeuw. In twee uur
tijd krijg je een goed idee op welke wijze mensen toen leefden. Het was naar
onze normen behelpen maar inventief was men zeker. Zo werd de bruidssuite
ook gebruikt als mortuarium. Gotland is vooral een groen eiland met veel
natuurgebieden en daar tussen landerijen waar boeren hun koeien en schapen
houden.

Middeleeuws Manhattan

Visby was ooit Zwedens grootste en welvarendste stad en één van de
belangrijkste Hanzesteden in de 12e tot en met de 14e eeuw. Imposante kerken
en een skyline die te typeren moet zijn geweest als een middeleeuws
Manhattan. Daar tref je in deze stad een aantal voorbeelden van terug. Zo
was het Liljehorn-pakhuis in de 13e eeuw het grootste pakhuis van
Noord-Europa (zie foto). Een ander fraai voorbeeld van de welvaart van deze
stad is de enig bewaarde uit de 12e eeuw stammende kathedraal. Een prachtige
kerk, zowel aan de binnen- als aan de buitenkant. Alle overige kerken zijn
vervallen tot ruïnes, die overigens in een enkel geval goed uitgenut worden.
In één van deze ruïnes hebben we 's-middags het vocht op peil gebracht, want
het was vandaag met zo'n 25 graden een warme dag.

Ondanks dat het nu nog voorseizoen is, maakt de stad een zeer levendige
indruk. In de oude binnenstad kan je op bijna elke hoek van de straat een
hapje eten of iets drinken. Er zijn veel kleine winkeltjes en galerieën.
Ondanks het feit dat Visby zonder meer een "toeristentrekker" is, blijft de
stad zijn karakter behouden. Vanavond sluiten we deze mooie dag af in de
kuip met een lekkere fles Italiaanse witte wijn.

Een openluchtmuseum

Dit is de beste typering die wij kunnen geven van de oude binnenstad van
Visby op Gotland. Heel veel historie van deze oude hanzestad is bewaard
gebleven. Een bezoek aan Gotland en deze stad stond op ons verlanglijstje en
vandaag zijn wij er na negen uur varen aangekomen. In ieder geval blijven
wij de komende twee dagen op Gotland. Misschien nog wat langer, want het
eiland heeft veel te bieden.

Omdat we bijtijds in Visby wilden zijn ging om 05.30 uur de wekker af.
Echter heel snel daarna lagen we weer in ons bed want het zat potdicht met
mist. Toen rond 08.00 uur het zicht beter werd hebben we de trossen los
gegooid en zijn vertrokken. De route van Västervik naar Visby gaat over het
centrale deel van de Baltische zee en wat een toch wat vreemde gewaarwording
is, is het feit dat je bijna de hele route meer dan 100 meter water onder je
kiel hebt. Op sommige plekken was het ruim 160 meter diep. Dat is ruim
anderhalf keer de hoogte van de Domtoren in Utrecht of tien keer de
doorvaarthoogte van onze boot. Zulke dieptes zijn wij in en rond Nederland
niet gewend.

Västervik: schilderachtig centrum

Na ongeveer 55 mijl kwamen wij vandaag aan in Västervik. Onderweg wordt het
langzaam wat drukker met watersporters, zo zagen we vandaag Duitse, Deense,
Finse, Nederlandse en Zweedse vlaggen. At last but not least ook een
Amerikaanse stars & stripes. Inmiddels hebben we bijna 1.100 mijl op het log
staan, zo'n 2.000 kilometer. Dat aantal zal in de komende weken nog flink
stijgen.

Västervik is van origine een oude plaats. Reeds in 1360 werd er een eerste
vesting gebouwd. Met name rondom het winkelcentrum zijn heel veel oude
houten huizen te zien (zie foto). Van sommigen gaat de geschiedenis ver
terug. Ook een kerk uit de 16 eeuw heeft de vele oorlogen en plunderingen
overleeft. Om door de smalle straatjes te wandelen, vonden wij meer dan de
moeite waard.

Nationale feestdag

Op de dag dat Gustav I in 1523 de troon besteeg, zijn wij van Nynashamn naar
Arkosund gevaren. Het was rustig weer: een deel gemotord en een deel
gezeild. Van de feestelijkheden hebben wij vandaag niets meegekregen. In
Arkosund hebben we lekker lui in de zon gelegen, want alle beschrijvingen
van het plaatsje waren niet van dien aard dat het een wandeling waard zou
zijn. Daarentegen is gelegen het jachthaventje in een natuurlijke inham en
lig je er heerlijk rustig

Dachten wij dat we een mooie lange zeiltrip zouden maken. Het kan natuurlijk
altijd beter. Aan het begin van de avond meerden ons naast een Nederlands
stel af dat als einddoel St. Petersburg heeft. Dat is vanuit Arkosund nog
zo'n 360 mijl te gaan. En zonder allerlei geregel kan dat ook niet. Rusland
mag dan wel niet meer zo gesloten zijn als tijdens de communistische tijden,
maar onze buren vertelden dat het een hele toer was geweest om alle papieren
in orde te krijgen. Los van deze papieren moeten zij zich op een bepaalde
dag melden op een plek nabij de Fins - Russische grens om dan vervolgens in
konvooi naar St. Peterburg te mogen varen. De weg terug verloopt op een
zelfde wijze. Het is natuurlijk een bijzondere bestemming, maar wij zeiden
tegen elkaar dat we dat toch maar niet gaan doen.

Karl Marx?

In de haven van Nynäshamn lag de Engelse uitgave van Das Kapital, het
levenswerk van Marx. Of hij met de inhoud van zijn boek dit bedoelde, mag de
lezer zelf beantwoorden. Vandaag heerlijk van Dalarö naar Nynäshamn gezeild.
Ruime wind, lekker! Wat nog veel lekkerder was, waren de diverse soorten vis
die wij 's-avonds gegeten hebben. In de haven was een meer dan
voortreffelijke viswinkel en met dit product weten de Zweden wel raad. In de
zon in de kuip heerlijk het buikje gevuld.

Ps: wat op de foto niet goed is te lezen, is de naam van dit "motorbootje" Capital II

Hagelwit

Toen wij in het begin van de middag bij de jachthaven terugkwamen na een
mooie wandeling door de bossen bij Dalarö, hoorden we achter ons een zwaar
donker motorgeluid opdoemen. Even later werden we langzaam ingehaald door
een hagelwitte Ferrari, althans dat was mijn eerste indruk. Nee, het was een
hagelwitte Lamborghini met achter het stuur een snot jong van een jaar of 20
in gezelschap van twee vriendjes. Je denkt dan, wie heeft beter opgelet: hij
of wij? Ongeveer een halfuurtje later voer een klein motorbootje met een
buitenboord motor van 225 pk de haven in met achter het stuurwiel een wat
oudere heer, gekleed in een hagelwitte broek en een hagelwit overhemd met
manchetteknopen. Echte kledij voor op het water! Na het bootje te hebben
afgemeerd, ging over de hagelwitte blouse een zwart colbertje met pochet.
Één en één is twee dachten wij: daar komt papa en ruilt het motorbootje in
voor de Lamborghini. Dat zou het verhaal echt af hebben gemaakt. Zo mocht
het echter niet zijn. Maar toch was hagelwit vandaag de kleur die het beeld
in Dalarö bepaalde.

Hoe donker? zo licht!

Hoe donker was het vannacht om 02.11 uur in Dalarö? Het was er zo licht!

En zo was het de hele dag

Van de vroege ochtend tot de late avond in korte broek en t-shirt, want het
was vandaag een zonovergoten dag met een strak blauwe hemel en daarbij een
meer dan aangename temperatuur. Nadeel: geen wind. Dus vandaag gemotord van
Sandhamn naar Dalarö. O ja, nog even over Sandhamn. Toen wij vanmorgen onze
hoofden uit het luik staken wapperde ook de Nederlandse vlag aan één van de
koninklijke vlaggenmasten. Alle in de haven aanwezige nationaliteiten worden
kennelijk "in de mast gehesen". Leuk gebruik!

Het is weer een bijzondere ervaring om te zien dat het 's-nachts niet donker
wordt. Zo moest ik vannacht even uit bed en als je dan naar buiten kijkt dan
is het schemerig. Kijk je in noordelijke richting dan zie je duidelijke een
rode gloed van de hele vroege ochtend zon. Om 4 uur is het al weer klaar
licht en schijnt de zon. In het weekend van 18 juni wordt het midzomernacht
gevierd; het feest van de Zweden. Of wij dat in Zweden meemaken weten we nog
niet.

Morgen blijven we een dag in Dalarö liggen. Het haventje ligt op een hele
mooie plek en de omgeving is erg fraai. Daarnaast is er bij de haven een
klein restaurantje, waar heerlijk eten wordt geserveerd. Dat hebben we
vanmiddag met een lekker glas wijn erbij geproefd. Wat wil een mens nog
meer?!

Koninklijke ontvangst

Na een mooie zeiltocht meerden wij in Sandhamn af bij de Kungliga Svenska Segel Sällskapet (zie foto) en werden daarbij door het personeel van de haven erg netjes geholpen. Maar een koninklijke ontvangst kent ook een koninklijke prijs want voor één nachtje betaalden we omgerekend € 35. De KSSS - de koninklijke Zweedse yacht club - opgericht in 1830 is één van de oudste zeilverenigingen van de wereld. Sandhamn ligt aan de buitenkant van het scherengebied en de haven is daarmee een aanloop voor schepen uit diverse landen. Finse, Deense, Zweedse vlaggen en één Hollandse vlag wapperen nu in de haven.

Wat ook op z'n plaats is, is een woordje van dank aan allen die tot nu toe op ons blog hebben gereageerd. Via het blog zelf, via de mail of sms het maakt niet uit. Het is altijd erg leuk de reacties te lezen en om op deze manier contact met "thuis" te houden. Tot nu toe is ons blog bijna 2.000 keer bezocht.

Paradiset en een plotter

Wat hebben deze twee met elkaar te maken? Heel veel, want zonder plotter
hadden we Paradiset nooit gevonden. Het apparaat bracht ons er feilloos
heen, mits je de route natuurlijk wel goed invoerd. Paradiset - het Zweedse
woord voor Paradijs - maakt z'n naam helemaal waar. Als je via een amper
tien meter brede vaarweg tussen de rotsen door het Paradijs bereikt, dan ben
je ook in het Paradijs. Een "binnenmeer" ontvouwt zich met talrijke plaatsen
om te ankeren of met een hekanker aan een rots af te meren. Dat laatste
hebben we gedaan (zie foto). Een wandeling over Stora Jolpan met al het
ontluikende frisse groen is prachtig. Geen bounty-eiland maar een Zweedse
variant ervan en daarbij was het een heerlijke korte-broeken-dag.00

IJsje op Furusund

Wandelend over Furusund hebben we lekker ijs gegeten. Dit kleine en
lieflijke eiland in het noordelijk deel van de Stockholmse scheren was
vandaag ons eindpunt, nadat we veel hebben gezeild. In Stockholm hadden we
de genua verwisseld voor de jib. Een veel kleiner zeil maar bij koersen tot
zo'n 100 graden ten opzichte van de wind heeft het samen met het grootzeil
voldoende oppervlak om vandaag gemiddeld zo'n 5 knopen te kunnen varen. Het
geeft ook veel rust aan boord, want bij windvlagen loopt de boot niet uit
het roer en lig je niet onder een grote helling. Opvallend is dat de
eilanden in het scherengebied boven Stockholm minder bebouwd zijn. Ook op
het water is het met pleziervaart rustiger, echter des te meer grote ferries
en cruiseschepen hebben vandaag ons pad gekruist. Met veel zon, een lekker
windje was het een mooie dag!

Stockholm, een boeiende stad

De afgelopen drie dagen hebben we door de stad gezworven. Twee dingen zijn
ons opgevallen in vergelijking met 26 jaar geleden: de stad is nog steeds
heel schoon en er zijn veel minder dronken mensen te zien. In 1985 kwamen we
nog spritusdrinkers tegen. Zaterdagavond hebben we mijn verjaardag gevierd
met een lekker etentje. De dag erop hebben we het museum voor moderne
kunsten bezocht, waar nu de aandacht lag op fotografie. Veel moois gezien.
In de stad kom je mensen van allerlei pluimage tegen (zie foto) en dat maakt
het juist zo leuk.

Morgen varen we weer verder de Stockholmse scheren in. Met behulp van een
boek waar alle mooie plekjes in vermeld staan, zullen we ongetwijfeld op
verrassende plaatsen afmeren. Wij zijn benieuwd.

Slenteren door Stockholm

Dat was wat we vandaag hebben gedaan. Zowel in Gamla Stan (zie foto)als in
het nieuwe gedeelte van de stad hebben we de dag doorgebracht. Stockholm is
een echte hoofdstad met heel veel winkels - alle dure merken hebben hier
flagstores - en fraaie lanen, pleinen en parken. Morgen vieren wij mijn
51ste verjaardag in deze stad en gaan we 's-avonds in "Den Gyldene Freden"
in Galma Stan lekker uit eten. Naast de naam van dit restaurant zijn er in
de oude binnenstad op diverse plaatsen Hollandse invloeden te zien. Wat te
denken van deze spreuk in een gevelsteen: "Gaet het wel men heeft veel
vrinden, kert het luck wie kan se vinden". Na ruim 300 jaar is dit nog
steeds een waarheid als een koe!

59.19.56N - 018.05.64E

Dit is de breedte- en lengtegraad waar wij nu liggen, de Wasahamnen in
Stockholm. Vanmiddag om 15.30 uur meerden wij af na een prachtige tocht over
het oostelijk deel van de Mälaren. Wat een overweldigende natuur en prachtig
vaarwater. Op de oevers zie je overal schitterende woningen met vrijwel
allemaal een eigen aanlegsteigertje voor de deur. De passage door de bruggen
en sluis in Stockholm verliep soepel want we waren op tijd voor de spits
sluiting, anders hadden we tot 19.00 uur moeten wachten. De laatste brug
gepasseerd en dan zien we de stad voor ons liggen (zie foto). De komende
dagen gaan we besteden aan deze stad met het oude Gamla Stan en vlak
daarnaast een hypermodern centrum. In 1985 waren we onder de indruk en we
zijn benieuwd hoe we Stockholm nu zullen ervaren.

Zon, bui, zon, bui .........

..... of te wel het weer was vandaag wisselvallig. We hebben de dag
doorgebracht in Södertalje met wat boodschappen doen, lekker koffie drinken
bij een Italiaan, kortom wat rondneuzen en lekker niks doen. Dat is ook
vakantie. De dag hoeft niet altijd te bestaan uit mijlen maken. Morgen varen
we naar Stockholm, het doel van onze reis. Terugkijkend zijn we erg blij hoe
snel het is gegaan; in 19 dagen van Stellendam naar Stockholm. Het zal zeker
geen snelheidsrecord zijn, maar het geeft ons wel alle tijd om nu heerlijk
rustig allerlei plekken op te zoeken waar we naar toe willen. We hebben
immers nog ruim zeven weken.

Door het Södertaljekanaal passeren met enige regelmaat kustvaarders (zie
foto). Dit was nog één van de kleinere. Als we in de boot zijn dan hoor je
het kenmerkende geluid van het draaien van de schroef door het water. En dat
is van dit soort schepen toch net iets anders als van een "plastic" bootje.

Stil en "behulpzaam"

Stil is het tot nu toe in alle Zweedse jachthavens. Het watersportseizoen is
hier nog niet begonnen. Dat is aan één kant wel te begrijpen, want de
buitentemperatuur schommelt tussen de 10 en 15 graden en het voelt pas
lekker aan als de zon doorkomt. Maar als tijdens het varen de wind aantrekt
dan prijzen wij ons gelukkig dat we twee lagen thermokleding en ons zeilpak
aan hebben. Zonder gaat echt niet. Over de watertemperatuur zullen we het
maar niet hebben, die haalt amper de 10 graden. De zwemkleding laten wij in
ieder geval ongebruikt. Wat ons tot nu toe ook heel erg opvalt, is dat
Zweedse watersporters niet behulpzaam zijn. Als je graag een handje hulp
hebt, blijft hij of zij vrolijk kijken hoe je staat te "worstelen". Dat zijn
wij in Duitsland heel anders gewend. Maar goed misschien hebben we het nog
niet getroffen.

Vanmorgen waren we heel vroeg op (weer 04.30 uur). De boot lag vreselijk
onrustig en we zijn naar een ander plekje gevaren om vervolgens weer lekker
verder te slapen en de harde wind en regen weg te laten trekken. Toen
omstreeks 11.00 uur het weer beter werd, hebben we losgegooid en hebben we
weer een prachtige tocht door de Zweedse scheren gemaakt. Eindbestemming van
vandaag was Södertalje, waar we nu in een vrijwel lege jachthaven afgemeerd
liggen. Nog één etappe en dan zijn wij in Stockholm. Of deze morgen wordt
gevaren weet ik nog niet. Eerst de weerberichten bekijken.

Even op bezoek bij mijn neef

Gisteren hebben we de avond gezellig doorgebracht met Dirk-Jan, mijn neef.
Bijzonder om elkaar te ontmoeten op een plaats die ongeveer 1.350 kilometer
afligt van de plek waar wij elkaar gewoonlijk treffen (Rijnsburg). Elk jaar
gaat hij met een paar kornuiten in de Zweedse scheren op snoek vissen en
laat dit nou precies uitkomen met onze trip van gisteren. Wij hebben elkaar
ontmoet in Tiryslot of all places! Tiryslot is niet meer dan een gebied
waarin een camping ligt en een paar drijvende pontons waaraan je kunt
afmeren. We lagen er tot in de avond vanwege de harde wind onrustig.
Gelukkig zakte de wind wat in maar daar kwam veel regen voor in de plaats.

Omdat het vandaag weer hard zou gaan waaien, hadden we de wekker op 04.30
gezet. Vroeg eruit om vandaag voor de aantrekkende wind in Oxelösund te
zijn. Dat was maar goed ook want tegen de middag - toen wij inmiddels
afgemeerd lagen - trok de wind aan naar 6 Beaufort met uitschieters naar 7.
Dit alles kwam overeen met de gribfiles die we een dag eerder hadden
gedownload. De tocht van Tiryslot naar Oxelösund (ruim 30 mijl) ging geheel
door de scheren. Het varen door de scheren is een belevenis apart. Het ene
moment heb je ruim water, het volgende moment vaar je nog geen twintig meter
langs een rotspartij met ruim dertig meter water onder je kiel (zie foto).
Anders gezegd: je moet echt goed opletten, want naast zichtbare rotspartijen
liggen er ook heel veel net onder water en hier betekent een stuurfoutje
maken in aanraking komen met keiharde rots. En dat vindt de Windhond niet
fijn.

Het kaartje werken we weer bij als wij een vaste internetverbinding hebben, want dit kost veel m.b's en die zijn in het buitenland erg duur.

Één groot park!

Zo kan met recht het plaatsje Figeholm ongeveer 80 km boven Kalmar worden
getypeerd. Heel veel groen en daar tussen vooral veel vrijstaande huizen.
Niet slecht wonen op deze manier. Vandaag bracht de Windhond ons naar dit
plaatsje. Een heel rustig tochtje over het laatste deel van de Kalmarsund en
toen voor het eerst het zogenaamde scherengebied in. Dat is best even
wennen. Om je heen allemaal rotspartijen in het water waar je bij tijd en
wijle op amper 10 meter langs moet varen. Het is prachtig om door zo'n
landschap te varen, mooi blauw water en "eilandjes" om je heen. Dit was nog
maar slechts een voorproefje van wat gaat komen.

....... en weer 80 mijl verder

Zo komt Stockholm weer een beetje dichter bij. Vandaag zijn wij van vanaf
Hanö vertrokken met nagenoeg windstil weer en eindigden wij in Kalmar met
een dikke windkracht vier en vanaf het water een prachtig zicht op het slot.
Kortom een deel gemotord en een deel gezeild. Dat laatste was niet altijd
even makkelijk want met een voor de windse koers rolden wij vaak vervelend
van de golven af. Hard ging het wel met alleen de genua op. Gemiddeld onder
zeil zo'n 6,5 à 7 knopen. Je merkt in de Kalmarsund echt dat je tussen het
vaste land en het langgerekte Oland vaart. Het werkt als een trechter en hoe
verder we de sund in voeren des te harder ging het waaien. Een mooi effect
als je niet tegen de wind in moet varen.

Na het eten hebben we nog een korte wandeling door Kalmar gemaakt. Een
levendige binnenstad gezien met veel terrasjes maakt het gezellig.
Morgenochtend gaan we de boodschappen doen en langs de watski (de Zweedse
watersportwinkel) om nog een paar handige uitrustingstukken te kopen om het
hekanker goed te kunnen gebruiken. Afmeren met behulp van een hekanker is in
Zweden heel gebruikelijk. Straks gaan we kijken waar de reis ons morgen naar
toe brengt.

Hanö: pareltje in de Oostzee

De boeken en de verhalen hebben niet gelogen. Hanö is zeer de moeite waard
om naar toe te varen. Zorg dat je een paar uurtjes over hebt en je loopt
over een prachtig eilandje, waar het lijkt alsof de klok stil heeft gestaan.
Een piepklein haventje - met overigens meer dan goede voorzieningen zoals
gratis internet - een dorpje met enkele tientallen veelal houten huizen en
vooral rust. Zoek je vertier ga dan beslist ergens anders heen. Na een paar
dagen vooral weinig zicht op zee (2 à 3 mijl) en weinig zon hebben we
vanavond lekker in de zon in de kuip gegeten. Zalig het echte vakantiegevoel
valt dan over je heen!

Inmiddels hebben we 575 mijl afgelegd en hebben we voet op Zweedse grond
gezet. Stockholm komt langzaam dichterbij; nog ongeveer 200 mijl. De komende
dagen zijn de weersvooruitzichten goed en willen we elke dag een flink stuk
varen.

Vandaag naar Bornholm gevaren

Vanmorgen ging om 05.15 uur de wekker en een half uurtje later waren we op weg. Waar wij in het vorige berichtje over spraken - de nauwe geultjes van en naar Hiddensee hebben we vanochtend gemerkt. Een klein stuurfoutje en we zaten vast. Even achteruit slaan en we konden onze weg vervolgen. Echt opletten dus in dit vaargebied!

Was er voor vandaag zuidwest 4 voorspeld - een heerlijk windje om voor het lapje naar Bornholm te zeilen - het werd echter vrijwel de hele trip zuidoost 2. Dus weer een lange dag motoren. Morgen gaan we naar Hanö een heel klein eilandje onder de Zweedse zuidkust. Er wonen slechts 100 mensen. We zijn erg benieuwd want alle boeken beschrijven het als een idyllisch oord.

Op de terugweg gaan we zeker Bornholm aandoen, want dit Deense eiland is erg fraai. Van veel vrienden hebben we hier de verhalen over gehoord. Eerst verder richting ons einddoel Stockholm.

Hiddensee

Nadat de problemen met de internetverbinding door Debby zijn opgelost kunnen we weer berichten plaatsen.

Zondag hebben we heerlijk gezeild van Warnemünde naar Hiddensee. Dat was
de eerste keer deze vakantie dat we het overgrote deel van de tocht hebben
gezeild. Alle voorgaande tochten was het - vanwege het ontbreken van wind -
vooral diesel verstoken om de bestemming te bereiken. Lekker met ruime wind
op de fok en gemiddeld tegen de zes knopen per uur. In ruim 9 uur lagen wij
op ons nieuwe plekje. Hiddensee is een uiterst smal eiland aan de westkant
van Rügen en heeft qua karakter wel wat weg van een waddeneiland. Zo ook het
varen er naar toe. Hele smalle geultjes dus goed opletten.

Maandag een rustdag. Karin moest nog wat acclimatiseren en dus lekker
uitgeslapen. We hebben een mooie wandeling naar de noordkant van het eiland
gemaakt. Bij een visser in het haventje van Kloster die dag gevangen
kabeljauw gekocht. Dat gaat vanavond de pan in. Onder het lopen bedacht ik
mij hoe het hier geweest moest zijn voor "die Wende". Moeilijk om je er een
voorstelling van te maken. Nu is het een echt vakantie-eiland waar de
veerboot telkens toeristen af en aan brengt. Daar is ook de hele economie
van het eiland op afgestemd. Momenteel is het relatief rustig op Hiddensee,
dat zal hartje zomer ongetwijfeld anders zijn.

We hebben - gelet op het weerbericht - besloten vandaag nog op Hiddensee te blijven. Morgen varen we naar Bornholm.

Gisteren een dagje klussen en vandaag naar Warnemünde

Gisteren hebben we de dag in Laboe om gekregen met de nodige klusjes.
Tijdens de tocht boven de Wadden hadden we veel water over de boot gekregen
en dat was op een paar plaatsen waar het niet moet naar binnen gekomen.
Dankzij de handigheid van Martie en John werden de "projecten" - zoals elke
klus werd genoemd - vakkundig geklaard. Daar heb ik weer veel van geleerd.
Vandaag varen we van Laboe naar Warnemünde en morgen komt Karin daar aan
boord en dan gaan we samen verder richting de Zweedse oostkust.

Vanmorgen vroeg zijn we uit Laboe vertrokken en rond 16.00 uur waren we in
Warnmünde; weer 70 mijl verder. We hebben een prachtige ligplek tegenover de
boulevard. Veel mooier kan het niet. Morgen een dag boot poetsen en
´s-avonds met z'n vijven een leuk restaurant op zoeken om daarmee de
"mannenweek" af te sluiten. In vier trips hebben we in totaal ruim 400 mijl
afgelegd. Zo schiet je lekker op.

Een verstekeling aan boord

De tocht van Vlieland naar Cuxhaven verliep zeer voorspoedig; 143 mijl in 23
uur en wij liepen met het laatste beetje van de vloedstroom naar binnen.
Mooier kan niet! 's-Nachts op zee ben ik wel een beetje zeeziek geweest,
maar na een paar uurtjes slapen ging het veel beter. Op ruim zes mijl uit de
kust boven Spiekeroog kregen we een verstekeling aan boord. Het vogeltje was
duidelijk moe, want de aanwezigheid van vier mannen maakte niet dat het
beestje weer verder ging. Nu ongeveer een uur "uitgerust" te hebben, vloog
het diertje weer verder. In Cuxhaven lekker genoten van Martie's chili con
carne en na een paar borrels de kooi opgezocht.

John en Paul begonnen vanmorgen om 04.00 met de eerste wacht. Gelukkig geen
wachttijd bij de sluis in Brunsbüttel en even voor zevenen ging de deur naar
het Noord-Oostzeekanaal open. Nu ligt 100 kilometer kanaal voor ons om dan
de Oostzee in te varen. Onderweg gaan we eerst Paul nog op de trein zetten
in Rendsburg; hij is dan vanavond laat in Rotterdam. Wij varen door naar
Laboe in de Kielerfjord om dan even een dag "niks" te doen.